در اصلی را گشودم.و بدون توجه به دیگر تغییرات شک نداشتم با حیاطی سر سبز روبه رو می شوم اما :تا چشم کار می کرد خشکسالی بود و خشکسالی و خشکسالی -تمامش کن!هر که هستی این شوخی بی مزه را خاتمه بده! صورت و چشم هایم را با دستانم می فشارم و به سرعت خانه را ترک می کنم
نفش عمیقی می کشم.بالاخره چشمم به یک موجود زنده افتاد و مطمئن شدم این شرایط،شوخی یا جدی نمی خواهد بگوید نسل انسان منقرض شده!
صفی بود طولانی.مردمی بودند خسته و بی روح که هر یک سطلی در دست داشتند.چهره هایشان به گونه ای بی تفاوت بود انگار ایستادن در چنان صفی کار هر روزشان است
صف را دنبال کردم.یعنی تا کی باید ادامه بدهم تا به دلیل این حجوم بی موقع پی ببرم!؟ هر چند آن روز با هر روز فرق داشت اما از حال و هوای آسمان می شد به سادگی حدس زد ساعت حدودا هفت صبح است
-آه!خدایا اینجا را ببین!
درباره این سایت